|
|
|
|
No
más perderse el alma
-
vana semilla
insepulta y estéril –
por los secretos surcos inifinitos
de la pasada tierre
del amor… !A su cielo,
a su cielo estirado y trasparente,
donde se ve volar
en lo immenso, cantando,
el pajarillo !
Niet liggen blijven moet de ziel - slapend zaad, onbegraven en onvruchtbaar – in de eindeloze, donkere vorens van de eens geploegde aarde van de liefde…op naar de hemel, in haar uitgestrekte, heldere hemel, daar, waar men vliegen ziet in het oneindige, zingend, het vogeltje! J.R. Jiménez
|
|
|
